Overal ligt een levensles op de loer
Als Harold Fry een afscheidsbrief ontvangt van zijn oude vriendin Queenie, die met kanker is opgenomen in een hospice, besluit hij zijn haastig gekrabbelde antwoord niet op de bus te doen, maar naar haar toe te wandelen. Een meisje met blauw haar in een benzinestation vertelt hem dat hoop doet leven; zij heeft haar tante niet opgegeven en is altijd blijven geloven dat zij weer beter zou worden, dit heeft haar tante gesterkt in haar genezingsproces. De wandeling vanuit Kingsbridge in het zuidwesten van Engeland naar Berwick-upon-Tweed bij de Schotse grens is bijna duizend kilometer, maar Harold Fry besluit: zo lang hij blijft wandelen, blijft Queenie in leven. De onderliggende vraag is hoe je het overlijden van een dierbare kunt overleven. De momenten van vriendelijkheid vormen een ijzersterk contrast met het soms kille en snoeiharde bestaan van een mensenleven, dat over het algemeen vol zit met verlies en afscheid nemen.